گوش کردن

در گفتن چیزی آموخته نمی‌شود؛ فقط تکرار دانسته‌های قبلی است. حال آنکه در گوش کردن است که ذهن می‌تواند بیاموزد. و چون ذهن فقط دربند دانستگی است، نه در کیفیت و قصد یادگیری، به یک معنا اصلاً گوش‌دهنده یا شنونده نیست. اگر هم به ظاهر به نظر می‌رسد که گوش کرده است، با نیت توجیه هویت، دفاع از آن یا رد حرف‌های گوینده گوش کرده است.


یکشنبه ۱۹ مهر ۱۳۸۸
www.mossaffa.com